روزگار غریب :
اسب حیوان نجیبی است اگر خزری باشد !
اختصاصی گیلانیان : یادش بخیر آن قدیم ها وقتی هوای رفتن به ده پدری به سرمان می زد سوار اتولی می شدیم که مهر شناسنامه اش اسبی لاغرو مردنی در حال له شدن زیر فشار شاید سنگینی کالسکه متصله اش بود ، از شهر که بیرون می زدیم یمین و یسار آن مسیر سبز کم نبودند حیوانات ” نجیب ” شعر سهراب که جست و خیز کنان این سو و آن سو می پریدندو سوژه خنده ما می شدند ، که این کوتوله ها را ببین ، اینان هم نام خود را گذاشته اند اسب ؟!
بعدها که بزرگتر شدم و دانشگاه دیده و بقولی نیمچه دامپزشک فهمم شد که آن نجبای به خیال کودکی ام آب رفته ، اسبچه خزری اندو جد جد جد هفت پشت پدر جدشان می رسد به سه هزار سال پیش از میلاد مسیح و نیای خیلی از اسبهای اصیل جهان اند و در این دنیای وانفسا اسمو رسم دارندو در میان اسب ها ، نامدارو سری از سرها سوا !
حال اگر بخواهید تا روشنتان کنم که چه شده که به یاد تیرو طایفه این نیمچه بامزهای گرانقیمت البته از نوع اصیلش افتادم ؟ باید بقول پدر بزرگ های قصه گوی خاطراتمان برایتان بگویم که :
بععله ، عزیزاااان من ، جوونم واستون بگه که :
همین دوسه روز پیش ها به اتفاق یکی از دوستان که خطاب مستعارش به خودش در میان دلنوشته هایش “عبدالله” استو عبدی است فرهیخته و دانشور از بندگان خدا و به گمانم علاقمند به دنیای حیوانات و خیل متنوع مسافر کشتی نوح نبی الله، نشسته بودیمو از هر دری اسب نجیب سخن می راندیم که از دیگر دری دوست دیگری از نوع مشترک وارد شد و بر سبیل محبت بر خوان سخن ما دو تن حاضر و از آنجا که همیشه موضوع سخن از جنس خرد و کلان در گفتمان ما مردمان توامان است !
ما سه تفنگدار اندیشه های متفاوت از تحلیل تحولات این روزهای جهان رسیدیم به سبزه میدان رشت خودمان .
رفیق شفیق تازه از در درآمده ، به سخن در آمدو گفت ، روزی از روزهای خوب خدا همین چند روز پیش ها ، زیر همین چرخ نیلوفری از میدان شهرداری به سمت دیگری به همراه عیال سوار اتولی بودیمو راننده به کدامین علت نادانسته از آن اصوات بد بد قبیحه گوش نمی دادو لاجرم گوش های فلک زده مان به شنیدن گپ و گفت فلان همکار کاربلدتان در رادیوی گیلان با عزیزی از مخاطبان در بهمان خیابان تیز شد .
ظاهر الامر طرف سورچی درشکه متعلق به ناوگان حمل و نقل عمومی این تازه مبلمان شده خیابان نمی دانم که آیا هست یا خیر ؟! کلانشهرمان ، شاغل حدفاصل سبزه میدان تا میدان شهرداری خودمان بود ، از کارو بارش و سوگولی های درباری درشکه اش ، “فندق” و “زیبا” می گفت ، همان نجبای شعر سهراب که بالاتر معروض داشته شد .
درشکه چی گرام ، افسار سرکش سخن در دست ، سوار بر اسب بی مهری ، به تخریب وجنات اسبان گیلانی مشغول و تازان ، برهان همی می آورد ، که بععله ، اسب های گیلان تنبل اند و تن پرور و آرمیده در کنج عافیت متنعم از خوان نعمت ، کلهم بی کار و بی عارندو این ” فندق ” و ” زیبا” که می بینید الگویند برای دیگر اسبان و وارد شده از استان اصفهان !
در همان حال که رفیق شفیق ، سمند خاطره به تعجیل همی می راند ، “عبدالله”دوستدار حیوانات و اینجانب مدافع حقوق اسبان ، انگشت حیرت به دهان ، گاز می گرفتیم که ، عجبا ، اسب وارداتی به گیلان ندیده بودیم که آنهم دیدیم !!!
هر سه مقهور فضای آکنده از بی مهری و جفای رفته بر کیان اسب های وطنی و در پی یافتن پاسخی براین پرسش بودیم که متولی واردات این دو اسب کاردان نصف جهانی کیست ؟ بلدیه شهرمان یا شخصیت حیقیقی یا حقوقی دیگر ؟
و این چه ستمی ایست که بر این استعداد های استانمان روا داشته می شود ؟
و اینکه چرا اسبچه خزری را باید در آنسوی آبها و ینگه دنیا دید و در این دیار که زادگاهشان است ، فندق و زیبای اصفهانی را ؟!
زخمی این اندیشه بودیم که دوست دیگری گوئی یا نمک پاش به دست زخم مان را با روایت خاطره ای منسوب به یکی از اسب های پیشکسوت شهرمان که رلی کوچک ولی مهم در سریال کوچک جنگلی داشت و به دلیل کهولت خوب از پسش بر نیامد ، تازه کرد !
الغرض ، این حکایت شنیدیم و در افکارمان ساعاتی سرگردان مات و مبهوت ماندیم.
و اما فی الحال من مانده ام تنهای تنها و پاسخ نایافته این پرسش که آیا در این کلان بلد شمال ایران تماشای اسبچه خزری برازنده تر است یا فندق و زیبای اصفهانی ؟
پس اگر شما پاسخی یافتید به نگارش سطوری ما را هم دستگیری فرمایید
سلام
نمیدانم چرا وقتی تمام جهان این اسب را با نامی ایرانی میشناسند و به آن اسب کاسپین میگویند که قومی سکن در جنوب دریای کاسپین است ما (شما) آن را اسب خزر که قومی ترک زبان در شمال قفقاز بوده مینامید
همین مسئله برای دریای کاسپین هم صدق میکند