انتخابات ریاست جمهوری و مذاکرات هسته ای

اختصاصی گیلانیان : انرژی هسته ای، در زمره ی انرژی هایی است که مردم ایران، بیش ۵۰ سال با نام آن آشنا هستند. بر اساس اطلاعات تاریخی، اولین بار آمریکایی ها بودند که محمدرضا پهلوی را به داشتن فناوری هسته ای ترغیب نمودند.

اینک مناسب است که تاریخ ورود ایران به داستان هسته ای، به طور خلاصه نگاهی داشته باشیم:

ـ ایران در سال ۱۹۵۸ میلادی، به عضویت آژانس بین المللی انرژی اتمی پذیرفته شد و به طور فعال در آن حضور یافت که تا به امروز ادامه دارد.

ـ در سال ۱۹۶۵ ، کشور ما از نظر حقوقی به کنوانسیون آژانس، ملحق شد و قراردادی در این باره، با تیم حقوقی ایران، به امضا رسید.

ـ در سال ۱۹۶۷، اولین رآکتور تحقیقاتی ۵ مگاواتی آب سبک، از یک شرکت آمریکایی خریداری و در دانشگاه تهران نصب گردید و با دریافت ۵ کیلوگرم اورانیوم غنی شده با خلوص ۹۳ درصد، کار خود را تحت نظارت حفاظتی آژانس، آغاز کرد.

ـ در سال ۱۹۶۸، ایران پیمان عدم گسترش سلاح های هسته ای[ان پی تی] را پذیرفت و دو سال بعد، آن را در مجلس شورای ملی آن زمان، به تصویب رسانید.

ـ در سال ۱۹۷۴، قرار دادی تحقیقاتی با بنیاد پژوهشی استنفورد بسته شد که بر اساس آن، اعلام شد که کشور ما تا سال ۱۹۹۵، به ۲۰ هزار مگاوات برق نیاز دارد که باید از طریق تأسیس نیروگاه های هسته ای، حاصل شود.

ـ در سال ۱۹۷۴[مصادف با سال ۱۳۵۳ شمسی]، قرارداد نصب دو رآکتور سبک ۱۳۰۰ مگاواتی با شرکت زیمنس آلمان منعقد گردید که در زمان خود، یکی از بزرگترین پروژه های نیروگاهی اتمی محسوب می شد.

بر اساس قرارداد فوق، بیش از دو هزار متخصص آلمانی و ایرانی برای ساخت آن وارد میدان کار گردیدند. قرار بود نیروگاه بوشهر، در سال ۱۹۷۴ به پایان برسد که به علت پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی، از سوی دول ها و پیمانکاران خارجی، به طور ناتمام رها گردید.

ـ در همان سال، ایران طی قراردادی دو جانبه[= پادمان] با آژانس امضا نموده و نظارت آن سازمان را بر فعالیت های هسته ای خود پذیرفت و امکان بازرسی را برای بازرسان آژانس، فراهم ساخت.

ـ در ماه اوت ۱۹۷۵، کار احداث نیروگاه هسته ای ایران، آغاز گردید.

در همین سال، ایران ده درصد از سهام مجتمع غنی سازی «یورودیف» اورانیوم فرانسه را خریداری نمود تا به فناوری غنی سازی اورانیوم جهت استفاده پزشکی مورد نیاز خویش دست یابد و دو میلیارد دلار در آنجا سرمایه گذاری نمود.

ـ در سال ۱۹۷۶، تحقیقات برای احداث تأسیسات هسته ای اصفهان آغاز گردید.

ـ در سال ۱۹۷۷، کشور فرانسه به طور رسمی، وارد فعالیت های هسته ای در ایران شد.

ـ در اکتبر سال ۱۹۷۷، فرانسه برای احداث دو نیروگاه هسته ای در منطقه دارخوین اهواز، با ایران به توافق رسید.

ـ در سال ۱۹۷۶، قراردادی با کشور آفریقای جنوبی جهت تهیه اورانیوم بسته شد.

ـ پس از پیروزی انقلاب، به علت کارشکنی های دولت های غربی، دولت جمهوری اسلامی به روسیه روی آورد و فعالیت های خود را در زمینه دست یابی به فناوری هسته ای ادامه داد.

ـ در سال ۲۰۰۳ با فشارهای دولت های آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان و رژیم صهیونیستی، پرونده به شکل سیاسی مطرح گردید و تلاش های فراوانی از سوی استکبار جهانی، جهت محروم ساختن کشورمان از دست یابی به انرژی هسته ای، صورت گرفت که تا به امروز هم ادامه دارد.

ـ در سال ۲۰۰۳ میلادی، دولت ایران با مسئولیت آقای حسن روحانی ـ دبیر شورای عالی امنیت ملی ـ پذیرفت که فعالیت های هسته ای خود را به طور یکجانبه، تعلیق نماید. اما به دلیل سیاست خصمانه آن ها و تلاش شان در جهت جلوگیری از دست یابی ایران به انرژی صلح آمیز هسته ای، ایران در تابستان ۱۳۸۴ شمسی[= ۲۰۰۵ میلادی] با باز نمودن پلمپ مرکز «یو.اف.سی» اصفهان، فعالیت هسته ای خود را از سر گرفت.

ـ در بیستم فروردین ۱۳۸۵ شمسی، دکتر احمدی نژاد، خبر دست یابی ایران به فناوری غنی سازی اورانیوم و راه اندازی زنجیره کامل غنی سازی در «نطنز» را به طور رسمی اعلام کرد و این روز در تقویم رسمی کشور، به «روز ملی فناوری هسته ای» نامگذاری گردید.

تاثیرگذاری انتخابات

مذاکرات هسته ای ایران با کشورهای اروپایی، چین، روسیه و آمریکا، فراز و نشیب های متعددی را از سر گذرانده است. اما مذاکرت مذکور، همیشه تحت تاثیر انتخابات های ریاست جمهوری و مجلس شورای اسلامی در ایران بوده است. زیرا نزدیک شدن به زمان برگزاری انتخابات، موجب می شود که طرف های غربی، به گمان رخ دادن تحولات مورد نظرشان و کوتاه آمدن ایران در رسیدن به هدف، مذاکرات را بلاتکلیف بگذارند.

بدین خاطر حضور فعال مردم شریف ایران در هر یک از انتخابات ها، می تواند پشتوانه قدرتمندی را ایجاد کرده و قدرت چانه زنی تیم هسته ای را در مذاکرات مختلف، به طور قابل توجهی افزایش دهد.

همسایگان هسته ای

باید بتوانیم تلاش های خود را روی حفظ قابلیت های هسته ای کشورمان متمرکز سازیم زیرا در پیرامون ما کشورهایی هستند که از توان هسته ای برخوردارند مانند روسیه که صاحب یکی از بزرگترین زرادخانه های اتمی است، پاکستان نیز مجهز به سلاح هسته ای می باشد و ترکیه که محل استقرار تعدادی از سلاح های هسته ای آمریکا شده است، و سرانجام اسراییل که بر اساس آمار، بیش از ۴۰۰ کلاهک اتمی دارد.

تضمین کننده امنیت

شاید این ادعا بیراه نباشد که قبل از انقلاب، اگر ما به جمع کشورهای هسته ای جهان می پیوستیم، هرگز صدامیان و حامیان وی جرأت حمله به میهن اسلامی را پیدا نمی کردند. اکنون نیز پرداختن به مسئله هسته ای صلح آمیز، به جز پیشرفت های علمی که برای نسل جوان ما به ارمغان می آورد، نوعی تضمین کننده امنیت و تمامیت ارضی کشور نیز محسوب می شود و این نکته ای است که غرب، به خوبی از آن آگاهی دارد.

پشتوانه تیم مذاکره کننده

از سوی دیگر به دلیل وجود ارتباط مستقیم میان «مذاکرات موفق آمیز هسته ای» و «انتخابات»، از نظر کشورهای غربی، اهمیت حضور فعال و تاثیرگذار در انتخابات و کسب بالاترین تعداد آرای به صندوق ها ریخته شده، خود به خود روشن می شود. البته شاید پس از اتمام انتخابات، پیشرفت جدیدی در این موضوع رخ ندهد و طرفین به یک توافق مشخص نرسند، اما به هر صورت وقتی تیم مذاکره کننده، با پشتوانه ملی و مردمی قویتر وارد صحنه می شود، وضعیتش با زمانی که آرای اندکی به عنوان حامی خود به همراه دارد، بسیار متفاوت خواهد بود و کفه ی معادلات مذاکرات را که به صحنه جنگ واقعی بیشتر شبیه است را به نفع ایران سنگین خواهد کرد.