■ اتفاقی نادر در گیلان !

جهت رفاه حال برنجکاران برای مهندسان کشاورزی شغل ایجاد می شود !؟

اختصاصی گیلانیان :در زمان طاغوت طی چند ماه تبلیغات گسترده ای صورت گرفته بود که قرار است حقوق معلمان افزایش یابد و معلمان در طول مدت تبلیغات تاوان این تبلیغات را به بازار پرداخت می کردند ناگهان با برق گرفتگی مواجه شدند زیرا به جای معلمان به حقوق ارتشی ها اضافه شده بود و مرحوم گل آقا نیز نوشت : جهت رفاه حال معلمان به حقوق ارتشی ها اضافه شد !؟

مشابه این اتفاق خبری است که خبرگزاری فارس در ۲۸ بهمن ۹۲ منتشر کرد که نشست تخصصی برنج با حضور استان‌های برنج‌خیز کشوردر گیلان برگزار می شود .

در این خبر چند هدف ترسیم شده که به ترتیب می توان از این موارد نام برد : (ایجاد اشتغال برای مهندسان کشاورزی) ، (اجرایی کردن نقش‌آفرینی مهندسان بسیجی در علمی کردن کشاورزی کشور) ، (ارتقای عملکرد محصولات کشاورزی در سطوح مختلف) ، (علمی کردن محصولات رتبه های اول تا چهارم روستا) .

به نظر می رسد اولویت اهداف با نوع اول ، یعنی (ایجاد اشتغال برای مهندسان کشاورزی) باشد وگرنه با توجه به اوضاع و احوال حاکم بر برنج و برنجکاری و کشاورزی ارتقاء تولید کیفی و کمی برنج خیلی وقت است که از بین رفته و آن چیزی هم که از آن باقی مانده به زودی از بین خواهد رفت .

اگر چه اهداف تعیین شده همه اصولی، لازم و اصولی است ولی با توجه به شرایط حاکم بیشتر به رویا نزدیک است تا واقعیت زیرا استان گیلان چند محصول کشاورزی برجسته دارد که در کشور مقام های اول و دومی و تا … دارد که برخی از این محصولات استراتژیکی هستند و مهمترین آنها بارت است : برنج ، چای ، پیله ابریشم ، زیتون ، فندق ، بادام زمینی و … که چهار محصول اول با توجه به رتبه آن در کشور هر یک سرنوشت غم انگیزی دارد .

۱ – برنج ایرانی جای خود را به برنج خارجی به ویژه هندی (باسماتی) داده و اراضی کشاورزی براثر بی توجهی و بی برنامگی مسئولان کشاورزی و بازرگانی برغم تهدید های مقابله با تغییر کاربری می رود به مسکونی و صنعتی و گردشگری تبدیل شود تا جائی که عصر ایران در تاریخ ۳۱ مرداد ۹۲ نوشت : “برنجکاران هندی از رونق فروش محصولاتشان به ایران سطح زیر کشت برنج باسماتی را افزایش داده اند”.

در کوتاه سخن برنج از حالت اقتصادی خارج شده و می رود به سرنوشت چای مبتلا شود زیرا واردات آن فقط در سه ماهه اول سال با ۱۴۰ درصد افزایش روبرو بود – ایسنا : ۳۰ تیر ۹۲ –

روزنامه کیهان ۹۲/۱۰/۸ نوشت : “تازه ترین آمار گمرک ایران از واردات گسترده برنج در سال جاری حکایت دارد؛ به طوری که در ۹ ماهه امسال حجم واردات برنج به کشور با رشد خیره کننده ۶۷/۵۲ درصدی بالغ بر یک میلیون و ۵۰۷ هزار تن شد”.

۲ – چای : اصلاح ساختار چای در سال ۷۹ زلزله ای بود که به چای زد و تولید بیش از ۶۰ هزار تن در سال را به ۲۴ هزار تن در سال قبل رسانید و متولیان چای برای به تعطیل کشاندن تولید چای برای ترویج بی رغبتی در چایکار در ازای هر هکتار ۷۰۰ هزار تومان تسهیلات بلاعوض پرداخت نمودند و به اکثر قریب به اتفاق چایسازان که زبان اعتراض داشتند پول های کلانی به عنوان تسهیلات پرداخت نمودند که حلاوت این کار به حدی بود حتی مسئول سازمان چای کشور هم به سلک کارخانه دار در آمد !!

۳ – زیتون : بی توجهی به این محصول در استان سبب شد مقام اولی گیلان به استان دیگری برسد به ویژه اینکه بیماری مگس زیتون مزید علت شد تا این محصول به دست فراموشی سپرده شود . بگذریم از سرنوشت پیله ابریشم (نوغانداری) که سرنوشتی مشابه سرنوشت چای دارد.

با توجه به اینکه برنجکاری سیر نزولی دارد ولی ایجاد اشتغال در بخش کشاورزی برای خواص سیر صعودی دارد به عنوان مثال مجموعه عریض و طویلی تشکیل شد تا کود شیمیائی کشاورز خریداری ، وارد استان ، از استان وارد شهرستان ، از شهرستان به روستا ها توزیع شود .

توزیع یا صدور حواله یکی از هفت خانی است که کشاورز باید با صرف هزینه و وقت طی کند . ثبت نام کامپیوتری کردن ، هزینه دارد – ارائه حواله به صادر کنندگان – هزینه دارد – ورود به تعاونی روستائی مصرف یا تولید که هر دو فقط اسما تولید و مصرف هستند !

اکثر قریب به اتفاق ثبت نام کنندگان کامپیوتری و صادر کنندگان حواله ، دارای عنوان مهندسی کشاورزی هستند که به جای ارائه خدمات ترویجی در مزارع کار خدماتی می کنند ! که این اقدام نه برای کشاورزی بلکه برای اشتغال این عزیزان با عناوین دهن پرکن صورت گرفته است .

وقتی مراکز تصمیم گیری در بخش کشاورزی متعدد می شود : سازمان جهاد کشاورزی – خدمات حمایتی – ماشین آلات کشاورزی – آب منطقه ای – تعاون روستائی و اخیرا تشکل جدید دیگر  که تقریبا اکثر اعضای آن مهندسین کشاورزی و یا وابستگان و بازنشستگان سازمان جهاد کشاورزی هستند ، 

وقتی متوسط زمین برنجکاری به حدود نیم هکتار می رسد ،

وقتی واردات برنج به بیش از سه برابر نیاز کشور می رسد ،

وقتی نهاده های کشاورزی سالانه افزایش صددرصدی دارد ،

وقتی هزینه تولید سرسام آور می شود ،

وقتی آب کشاورزی با بحران مواجه است تا جائی که باعث تشکیل مدیریت بحران آب می شود ،

وقتی به جای برنج داخلی ، برنج هندی و غیره در سبد خانوار قرار می گیرد ،

وقتی کشاورز بابت تولید برنج بیش از بیست درصد مالیات ارزش افزوده پرداخت می نماید ،

و …

مهندسان کشاورزی در روستا اگر نگوییم معجزه ، چه تحولی می توانند ایجاد نمایند ؟؟!!

با توجه به اینکه نمی توان منکر شد که بانیان این پروژه از مشکلات کشاورزی به ویژه برنجکاری بی اطلاع باشند این احتمال فرض است که هدف از این پروژه ایجاد اشتغال برای بخشی از اقشار تحصیلکرده است که نفس عمل پسندیده است ولی خدا کند هزینه این عمل در بین کشاورزان سرشکن نشود .

با توجه به شرایط موجود می توان نتیجه گرفت نشست تخصصی برنج در گیلان توسط بخش غیر مرتبط برگزار می شود ظاهرا قرار است جهت رفاه حال برنجکاران برای مهندسان کشاورزی کشور شغل ایجاد شود نه ارتقای وضعیت تولید برنج و بهبود برنجکاری !!؟