سيدعبدالباقي اسحاقي
مقاوم سازی انسان – بخش سوم
اختصاصی گیلانیان : بشر امروز، از نظر پیشرفت علمی و فناوری، به جایی رسیده است که می تواند سدهای عظیم، پل های بزرگ و طولانی، آسمان خراش های مرتفع و بسیار محکم بسازد، و دنیاهای ناشناخته را کشف کند.
اما آنچه که هنوز محکم نشده، انسانیتِ انسان است. امروزه خیلی از افراد بشر، از درون پوک و خالی هستند، یعنی با یک متلک، فحش، رشوه ، فیلم، تلفن، پیامک و…، خود را می بازند و سر مسایل جزیی، همه ی افکارشان به هم می‌ریزد و هیچ مقاومتی ندارند.
مقاوم سازی و بیمه کردن
این مقاوم سازی، «تقوا» نامیده شد و بیان گردید که تقوا، آدمی را مقاوم کرده، حفاظت می کند، بیمه می نماید و مانع آسیب پذیری او می گردد.
فیزیک و شیمی، تاریخ، جغرافی و حتی علوم دینی هم آدم را بیمه نمی‌کند. اینطور نیست که اگر کسی به حوزه و دانشگاه رفت، کاملا بیمه شود. ممکن است حوزه و دانشگاه برود، سال ها هم درس بخواند، حجت الإسلام، مهندس یا دکتر شود، بعد کسی یک متلک بگوید و موجب شود که او به هم بریزد.
محدودیت های انسان
انسان، در همه زمینه ها ـ دانش، قدرت، پول و ثروت، هوش، سلامت و… ـ محدودیت دارد. حوادث خوب و بد جهان هستی هم بی شمار است. بالاخره یک انسان کوچک، در مقابل این همه ناملایمات بزرگ، در جایی می‌شکند. بنابراین باید در فکر مقاوم سازی باشد. راه مقاوم سازی نیز تکیه بر خداوند است. تکیه بر خدایی که همیشه ما را می بیند و به حال و روز ما کاملا آگاه است.
عبرت گرفتن از قوم نوح
قرآن می فرماید: نوح پیامبر، ۹۵۰ سال برای هدایت مردمش تبلیغ کرد ولی اثری نداشت، وقتی که دید کارش بی فایده است، آخرش دست به نفرین برداشت و گفت: خدایا، «لا یَلِدُوا إِلاَّ فاجِراً کَفَّارا/ اینها اینقدر بد هستند که نسل و فرزندان شان هم قابل خوب شدن نیست/نوح/۲۷» ، «لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکافِرینَ دَیَّارا/ [خدایا]، هیچ کس از این ها را روی زمین باقی نگذار/نوح/۲۶».
نوح، سال ها نفرین کرد و سرانجام خداوند به نوح دستور داد: «اِصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنا/ کشتی بساز آن هم پیش چشم ما/مومنون/۲۷». پیش چشم ما یعنی چه؟، یعنی هر طور من می‌گویم. فایده‌اش این است که وقتی حضرت نوح دارد کشتی می‌سازد، می‌داند که خدا او را می‌بیند و محکمترین پشتیبان او است.
و لذا قرآن می‌گوید: «کُلَّما مَرَّ عَلَیْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا/ هر جمعیتی از کنارش رد می شد، متلک می گفت و مسخره می کرد/هود/۳۸» . قوم نوح به او می‌گفتند: مثل این که نبّوت فایده ای برایت نداشت، حالا به نجاری روی آورده ای؟!
پرسش: چه چیز ی نوح را در برابر این همه متلک و تمسخر کافران مقاوم کرد؟.
پاسخ: اطمینان از دیدن خداوند. چون پروردگار همانطور که ساختن کشتی توسط حضرت نوح را می بینید، متلک ها و مسخره های مردم را هم می بیند.
شما به مسابقات ورزشی توجه کنید، وقتی ورزشکارها جلوی تماشاگران با هم مسابقه می دهند، چون جلوی دید مردم هستند، بیشتر تلاش و مقاومت می کنند. اما ممکن است در تنهایی، حال هیچ کاری را نداشته باشند.
ایمان به علم خدا، عامل پایداری در برابر مشکلات
خدا به حضرت موسی(ع) می فرماید: «نزد فرعون برو و او را هدایت کن» . اما آیا یک چوپان می تواند به یک شاه قلدر چیزی بگوید ؟. مسلما خیر.
بدین خاطر فرمود: «اِذهَبا إلی فِرعَونَ/ تو و هارون، نزد فرعون بروید/طه/۴۳»، و بعد برای این که مقاوم سازی کند، می فرماید: «إِنَّنی مَعَکُما أَسْمَعُ وَ أَرى/ من با شما هستم، هم حرف‌هایتان را می‌شنوم و هم شما را می‌بینم».
تحقیر موسی
فرعون از دیدن موسی(ع) و هارون، زیاد خوشش نیامد و وقتی صحبت های موسی را شنید، به او گفت : تو پیغمبر من هستی؟! ، « أَ لَمْ نُرَبِّکَ فِینا وَلیدا/ [فرعون] گفت: آیا ما تو را در کودکی در میان خود پرورش ندادیم ؟ ، و سال هایی از عمرت را در میان ما نبودی ؟/شعرا/۱۸» ، «وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَکَ الَّتِی فَعَلْتَ وَ أَنتَ مِنَ الْکَافِرِینَ/ و [سرانجام] آن کارت را [که نمیبایست انجام دهی] انجام دادی [و یک نفر از ما را کشتی] و تو از کافران بودی!/شعرا/۱۹».
آیا یادت رفت توی جعبه در رودخانه بودی، من تو را گرفتم. بعد یک دایه پیدا کردم تو را شیر داد. تو در خانه‌ی من بزرگ شدی. حالا ادعای پیغمبری می‌کنی؟!.
فرعون می خواست با این حرف ها، موسی(ع) را تحقیر کند و بشکند.
موسی در جواب وی گفت: «تِلْکَ نِعْمَهٌ تَمُنُّها عَلَیَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنی إِسْرائیلَ/ آیا این منتی است که تو بر من میگذاری که بنی اسرائیل را برده خود ساختهای؟!/شعرا/۲۲»
سئوال: حضرت موسی(ع) چگونه در برابر فرعون ایستاد؟.
پاسخ: فقط با تکیه بر خداوند.
ایستادگی در برابر سخنان ناروای مخالفان
قرآن در سوره‌ی مطففین می‌گوید: بعضی ها برای این که افراد را بشکنند، متلک می‌گویند.
سوره مطففین/آیه ۲۹ـ إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُواْ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا ، یَضْحَکُونَ/ [کافران و منافقین و] بدکاران [در دنیا] پیوسته به مؤمنان میخندیدند[ و آن ها را مسخره می کردند].
آیه ۳۰ـ وَ إِذَا مَرُّواْ بِهِمْ ، یَتَغَامَزُونَ
و هنگامی که از کنار آن ها [= جمع مؤمنان] میگذشتند، آن ها را با اشاره [ چشم و ابرو و لب ] مورد تمسخر قرار میدادند.
آیه ۳۱ـ وَ إِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ ، إنقَلَبُواْ فَاکِهِینَ / و هنگامی که به سوی خانواده خود باز میگشتند، مسرور و خندان بودند.
تحقیر مؤمنان
به عبارت دیگر: کافران، منافقین و بدکاران، بر علیه مؤمنان، پیامک های تمسخرآمیز می فرستند تا همدستان خود را بخندانند و به این وسیله افراد مؤمن را تحقیر نمایند. آنان به این
وسیله هم عمر خودشان را هدر می دهند، هم عمر دیگران را. از این ها بیچاره تر، کسانی هستند که پیامک های بیهوده ی این ها را برای دیگران ارسال می کنند تا سر به سر مردم بگذارند.
مطففین/آیه ۳۴ـ فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُواْ مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ / ولی امروز مؤمنان به کفار میخندند.
آیه ۳۵ـ عَلَى الْأَرَائِکِ یَنظُرُونَ / در حالی که بر تخت های تزیین شده ی بهشتی، نشستهاند و نگاه میکنند.
آیه ۳۶ـ هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ / آیا کفار پاداش اعمال خود را گرفتند؟!
قرآن برای این که مؤمنان را مقاوم سازی نماید، می فرماید: «این متلک ها را بشنوید و خنده هایشان را ببینید. روزی نوبت شما هم می رسد که به آن ها بخندید. آن روزی که شما در بهشت، روی تخت های بهشتی، نشسته اید و کافران در دوزخ گرفتار عذاب هستند».
مقاوم سازی در برابر خطرات
اکنون نوبت آن است که در باره ی عمرمان، سد سازی کنیم. سد، فقط برای این نیست که جلوی هدر رفتن آب‌ها را بگیریم. مقداری هم در درون خودمان با بتون مسلح، سد سازی کنیم تا عمرمان هدر نرود.
سئوال: جنس این بتن مسلح چیست؟.
جواب: سلامتی، عقل، علم، استاد، کتاب، امنیّت، و والدین.
اینها امکاناتی است که ما باید آن ها را به هم متصل کنیم تا بتوانیم خودمان را به مزرعه‌ی تقوا برسانیم. حال اگر پای فیلم، عکس، حرف، رفیق نامناسب، متلک نابجا و… نشستیم، وقتمان را هدر داده ایم.
مواظب خودمان باشیم
اینک نوبت آن است که مقداری هم مواظب خودمان مواظب باشیم. حرف‌هایی که می‌زنیم، این حرف‌ها جزء عمل حساب می‌شود. این مراقبت از خویشتن، «مقاوم سازی» نامیده می شود.
قرآن در آیه ۱۷ سوره قاف می فرماید: « إِذْ یَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّیَانِ عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِیدٌ/ به خاطر بیاورید هنگامی که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسان هستند، اعمال او را دریافت می کنند.» ، «ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَیْهِ رَقیبٌ عَتیدٌ/ هیچ سخنی را انسان تلفظ نمی‌کند [ و بر زبان نمی آورد] مگر اینکه نزد آن، فرشتهای مراقب و آماده برای انجام ماموریت است./ق/۱۸»
لبت را که تکان می‌دهی، ثبت می‌شود. تمام اعمال ما حساب و کتاب دارد. «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ خَیْراً یَرَهُ/زلزله/۷» به اندازه‌ی وزن ذره، خیر باشد یا شر، حساب و کتاب دارد.
پی نوشت:
درس هایی از قرآن/محسن قرائتی/با تصرف کامل.
نظرات
بدون نظر