اختصاصی گیلانیان : خودمانیم آیا تا به حال فکر کرده ایم که بلد ما کلا چه توفیری با آبادترین بلد اروپایی دارد؟ و چرا بلد ما اینگونه است و بلد آنها آنگونه؟چرا در بلد ما تا یک باران می آید همه چیز خروشان می شود ومی توانیم میزبانی مسابقات قایقرانی را عهده دار شویم ؟و آنجا تا باران می آید همه چیزدلپذیر میشودو لطافت از سرو کولشان بالا میرود؟ تاکنون اندیشیده ایم ما و آنها هر دو در میانه بلدمان رود داریم و چرا آنها از رودشان ماهی میگیرند و ما از رودمان مار ماهی...؟
حقیقتا کلاه خود را قاضی کرده ایم که چرا آنها بوی گل خیابانهایشان را برداشته و ما خاک و خل از سرمان بالا میرود؟ و یا اساسا آنها چرا بلدشان تمام رنگی است و ما بلدمان تماما لبریز از سیاهی و سفیدی .شاید لازم است عینک آناگلیف به چشم بزنیم تا این همه اعوجاج بر آمده از تفرق را در قامت یک تصویر ببینم. امان از دل سیاه شیطان آنها هم شورای بلد دارند ، بلدداری دارند ،کار بلد دارند و ما هم دلمان خوش است که... داریم !!! اما انصافا آنها بلدند که حتی برای ما فی الضمیر دنیای خود هم که شده پای میز اتفاق چای بنوشند و پای سیب بخورندو الغرض ما نه .
دربلد ماسالهاست که این با آن مشکل دارد و آن با این معضل ، این برای آن پیامک میفرستد و آن برای این پیغامک و بیچاره این رعیت است و بلد که هردو نمیدانند در این دعوای بزرگترها تکلیف آنها چه خواهد شد و آیا در این بساط کلانشهری عاقبت به صلاح و رستگاری می رسند و حداقل قضیه اطفالشان سر کار می روند و یا نه آش همان است و کاسه همان.
سالها میگذردآن میرود و این می آید، این مینشیند و آن می ایستد اما فلان خیابان بلد هنوز چاله چوله اش سرجاست و دیوار فلان گذر خرابیش برپاست ... سالها میگذرد و ما همه اندر خم یک کوچه ایم و محض رضای خودمان هم که شده کوچه ای جدید نساخته ایم تا از این بن بست فرار کنیم.
بلدمان بسی زیباست، نعمت به وفور است ،رعیت باخدا و بی آلایش و صلحا و عاقبت اندیشان بیشمار و دلسوز، فقط کافی است که با محبت دستهایمان را به سوی هم دراز کینم و برای رضای حق تعالی با هم و برای بلد کار کنیم.
