اختصاصی گیلانیان : چند سالی است داربی گیلان را الگیلانو خطاب می کنند و گاه آنقدر این تنور داغ می شود که به مراودات اجتماعی رشت و انزلی هم تاثیر می گذارد. الگیلانوی این فصل با طعم انتقام برای بندرنشینان آغاز شد و مرکزنشینان هم در فکر تکرار موفقیت فصل قبل در بازی برابر ملوان بودند.

داماش و ملوان تا 24 ساعت قبل از بازی شباهت های زیادی با هم داشتند که مهمترین آن ناکامی های هفته های اخیر دو تیم در مسابقات لیگ و مشکلات مالی بود.مشکلات مالیِ شدیدی که یک جلسه از تمرینات داماش را تعطیل کرد و اوضاع در تمرینات ملوان هم زیاد جالب نبود! اما حسین هدایتی توانست با تزریق پول و روحیه قبل از داربی گوی سبقت را از قویدل برباید و ملوانی ها را با روحیه بهتر به مصاف داماشی ها بفرستند.

روز بازی فرا رسید و انزلیچی ها  شال و کلاه کردند و در یک روز بارانی به سمت استادیوم حرکت کردند و رشتی ها هم از شهر باران عزیمت کردند تا در کری ها روی سکو کم نیاوردند و حامی تیم شهرشان باشد.

با آنکه به دلیل بارانی بودن هوا ، ملوانی ها استقبال خوبی نکرده بودند اما وضعیت سکوها طبق روال گذشته تعریفی نداشت و اکثر زمان بازی را به شنیدن الفاظی ناپسند از سکوها گذراندیم ... ! البته این ناهنجاری ها یکی دو روزه آغاز نشده است که بخواهد یکی دو روزه هم تمام شود. اما بر خلاف سکوها ، بازی جالبی را مشاهده گر بودیم که تنها پس از چهار روز از داربی تهران ، قابلیت های فوتبال گیلان را به اثابت می رساند و ای کاش برخی مسئولین و متولیان  فوتبال گیلان به جای آشتی دادن های فرمالیته به فکر کارهای ریشه ای تر باشند. کارهایی نظیر تشکیل تیم منتخب گیلان برای انجام بازی های نمادین به نشانه یکپارچگی فوتبال گیلان انجام شود. هچنین اگر به فکر کارهای فرهنگی ریشه ای باشند تاَثیر منفی ندارد.

به امید روزی که ناهنجاری های استادیوم های گیلان ، فرهنگ و تمدن هفت هزار ساله سرزمین کاسپی ها را زیر سوال نبرد.