گیلانیان : اگر بخواهیم در خبرگزاری ها مهمترین سوژه ورزشی روزهای اخیر ورزش ایران را پیدا کنیم ، چشم مان به اخبار اخیر حول باشگاه داماش و مصاحبه های مدیرعامل و مالک(!) داماش می خورد نکته ای که در این میان وجود دارد حواشی تیم های رشتی در تمام سال های حضورشان در سطح اول فوتبال کشور می باشد که باعث شده است هیچ گاه نتوانند به مدت زمان طولانی رنگ آرامش را ببینند.
به عبارتی؛اگر در فصلی مشکل مالی نداشته باشند در خطر سقوط اند یا اگر شرایط خوبی در جدول داشته باشند مشکل مالی دارند. اما امسال هر دو مورد را با هم پذیرا بودند و شاید اگر هوشیاری هواداران برای ورود به صحنه نبود اکنون بیشتر از تیم های دیگر خطر سقوط را احساس می کردند… از سوی دیگر درایت مدیریت باشگاه ، پایمردی بازیکنان تیم و جسارت سرمربی بومی و جوان تیم نقش انکار ناپذیری را ایفا کرد… از هوشیاری هواداران داماش گفتیم ، پس بهتر است از دل های پر از دردشان هم بگوییم… از همان بغضی که در بازی با تراکتور ترکید ، از حضور در تمرینات که ناشی از دل نگرانی هایشان بود… آن ها نمی خواستند به مانند بوشهری ها دست روی دست بگذارند تا فصل به پایان برسد که آن زمان مشاهده گر سقوط عشق شان به دسته اول باشند.هواداراران داماش در فصل قبل هوادار بودن را به خوبی معنا کرده بودند اما در این برهه عاشقی و فوتبال فهمی را به نمایش گذاشتند… این هواداران در نیم فصل دوم فقط ادعا و قول های واهی را از ادعاگران شنیدند ، اما خلاف وعده ها را دیدند…
پس از اینکه رشتی ها دربی گیلان را به انزلیچی ها واگذار کردند ؛ همین باخت کافی بود تا استارت یک همیت برای تغییرات خورده شود.آن ها از مدیرعامل تیم انتظار داشتند به مانند فرمول اعلام شده خود ، سرمربی همیشه مدعی و کم کار تیم را اخراج کند…
اما در این میان مالک نورسیده باشگاه با برکناری سرمربی مدنظرش مخالفت کرد! باخت به ذوب آهن کاسه صبرها را لبریز کرد ، هواداران داماش در سایت ها و فضای مجازی با هم برای حضور در تمرین قرار گذاشتند و دیگر درخشان را بر نمی تابیدند و در تمرین تیم ، بسیار محترمانه از او خواستند دیگر کنار تیمشان نباشد…
مدیرعامل داماش عمر مربیگری درخشان در رشت را تمام شده دید و هدایت تیم را به خواست اکثریت هواداران به افشین ناظمی سپرد…
اما ظاهرا شهرام قویدل این تصمیم را برنتابید و برای حمایت از درخشان از داماش به عنوان چهار دیواری شخصی اش نام برد و هواداران داماش را ... و ... قلمداد کرد ؛ تا با این کار خود را مقابل همراهان و مالکان واقعی داماش قرار دهد دور جدیدی آغاز شد و هواداران داماش وقتی سخنان از سر نامهری وی در برنامه تلویزیونی نود را خطاب به خود شنیدند قید چنین حامی مالی ای را زدند ، ولی دراین فاصله هیچ مسابقه ای در رشت برگزار نشد تا آن ها بتوانند فریادشان را به گوش همگان برسانند.
پسران باران بعد از گذشت پنج سال از حضور عابدینی به این باور رسیده اند که وی با کوله باری از تجربیات خود در فوتبال آمده است تا به ورزش و فوتبال شهرباران کمک کند. وی چون به عمق تعصبی که هوادان داماش به تیم شان داشتند پی برد و به خاطر اشک های جوانان این شهر سینه ستبر کرد و این زحمات به خوبی در ذهن فوتبال دوستان گیلانی بایگانی شده است... هشتم فروردین فرا رسید ، روزی که نگاه ها به سمت سکوها سنگینی می کرد… استادیوم پر از جمعیت شد ، کری ها آغاز گردید ، بازیکنان و سرمربی بومی تیم مورد حمایت قرار گرفتند… اما یک جرقه کافی بود تا هواداران داماش اعلام موضع کنند ، آن ها به یکباره و یکپارچه استادیوم را با فریاد یک نام به لرزه انداختند تا رنگ از رخسار سپردفاعی مالک (!) که در جایگاه ویژه نشسته بود بپرد. هواداران داماش از مرد سرد و گرم چشیده فوتبال ایران حمایت کردند ، تا ثابت کنند آن ها فوتبال را می فهمند و کسی که برایشان خون دل خورده است و کارنامه قابل اتکائی دارد را به گزینه های دیگر ترجیح می دهند.
طرفداران داماش در فریادشان پیغامی را برای مدیرعامل تیم شان داشتند که نباید جایش را به نورسیدگان بدهد ، چون هواداران داماش او را می خواهند... حتی اگر فریادشان باعث شود آن ها را اوباش و جیره خوار قلمداد کنند !
