اختصاصی گیلانیان : اگر فردی، مقام رهبری را فقط وسیله ای برای پیشرفت منافع خود بداند، در حقیقت فاقد اعتبارنامه رهبری است. در عین حال او باید احساس فداکاری شدید داشته باشد. این حس، از احساس مسئولیت و رسالتی که بر عهده دارد، منشاء می گیرد. رهبری این نیست که فردی فقط در مقام و جایگاه عالی رهبری بنشیند.
رهبر شایسته
بلکه رهبر شایسته کسی است که نسبت به پیشرفت جامعه، احساس فداکاری و مسئولیت می کند. رهبر شدن، مانند این است که در جاده ای پر از خار، گام بردارید. فقط فردی که حاضر است از خواسته های زندگی خصوصی و حتی خانواده اش بگذرد، می تواند به مقام رهبری برسد. این مسئله، شامل رهبران کلیه سطوح جامعه نیز می شود. زیرا بستگی به این دارد که آیا این شخص در راه رهبری، حاضر به فداکاری و از خودگذشتگی هست یا خیر؟
ازخودگذشتگی
همیشه در جامعه باید افرادی باشند که به دیگران فکر می کنند و حاضرند آرامش و آسایش خود را در جهت هدایت صحیح آن فدا کنند. اگر مایلید رهبر شوید باید آماده از خودگذشتگی باشید. شما باید در جهت رهبر شدن تلاش کنید و با سرعت، دقت و عشق غیر قابل توصیف و کوشش بسیار به تحصیل و کار بپردازید. استراحت و اوقات فراغت در نزد شما، نباید معنایی داشته باشد. برای انجام کار منتظر دستور کارفرما یا رییس خود نمانید. کار را صرفا برای رفع مسئولیت انجام ندهید بلکه با تمام توان و به بهترین شکل ممکن، آن را تا پایان، به انجام رسانید.
رهبر مورد احترام
رهبری مورد احترام قرار می گیرد که با تمام وجود، نقش رهبری را ایفا نموده، جامعه را با احساس مسئولیت، فداکاری و ارزش های واقعی هدایت نماید. رهبران باید مورد احترام قرار گیرند. از این طریق می توانیم بین دیکتاتورها و رهبران واقعی فرق بگذاریم. مردم به جهت ترس و هراس، نه از روی احترام، از دیکتاتورها اطاعت می کنند. ولی از رهبران واقعی هراسی ندارند و از روی قلب به آن ها احترام می گذارند. همان طوری که هر قدرتی را با نباید با قدرت حقیقی اشتباه گرفت، به همان نسبت، قدرت مستبدانه را نیز نبایست با رهبری واقعی اشتباه کرد.
اهمیت احترام
قدرت و منزلت واقعی از «احترام» سرچشمه می گیرد. یک رهبر باید با تلاش خود این قدرت و منزلت را کسب کند. اگر این را به دست نیاورد پس جامعه را هم نمی تواند رهبری کند.
ما باید به قدرت رهبری که از حس مسئولیت و ازخودگذشتگی خود رهبر، منشاء می گیرد، صادقانه احترام بگذاریم . بنابراین جوانان باید احساس مسئولیت را در خود گسترش دهند.
شایسته است رهبرانی باشید که از لذت های زودگذر پرهیز کرده و از حصار زندگی کنونی خویش ، گامی فراتر گذارید و در عین حال به پیشرفت و بهبود جامعه و ملت تان کمک کنید. هر فردی نمی تواند رهبر شود و هر شخصی هم نباید رهبر شود.
اما به مفهومی دیگر، هر یک از شما ، رهبر زندگی خود هستید. زیرا دیگری نمی تواند به جای شما زندگی کند. شما رهبر خود هستید، بنابراین تمام مطالبی که تاکنون در مورد مقام رهبری گفته ام، در مورد هر یک از شما نیز صدق می کند.
امیدوارم کسانی که مایلند رهبران جامعه شوند، نکاتی را که به آنها اشاره کرده ام، به کار بندند. یعنی توانایی رهبر شدن، حس مسئولیت ، فداکاری و عزم راسخ برای ایجاد یک زندگی مطلوب و موفقیت آمیز را در خود پرورش دهند.
