اختصاصی گیلانیان : "معاون امور برنامه ریزی استاندار گیلان گفت: سه طرح گیلان با احتساب سود و جریمه مبلغ 300 میلیارد تومان بدهی بانکی دارد. وی عنوان کرد: دستگاه های اجرایی و بانک های گیلان در بررسی و تصویب طرح ها نقشی نداشتند و بعضی از آنها به طور مستقیم در تهران به بانک ها ارائه شدند و معرفی تعدادی دیگر از طریق وزارتخانه ها به بانک ها بوده و توانستند تسهیلات دریافت کنند و اکنون در بازپرداخت ها ناموفق هستند".
آقای معاون ! با توجه به تلاش متعصبانه و مجدانه شما در سمت مدیر کلی صنایع و معادن اجازه دهید از شما سوال شود : چگونه است که در حوزه کاری شما دخالت کردند و در حقیقت مدیریت استانی را تضعیف کردند ولی شما اعتراض نکردید ، صبر کردید تا کوس رسوائی بصدا در آمد حالا افشاگری می کنید ؟؟ این اقدام شما چه معنی دارد ؟
وقتی گیلانیان در خرداد 90 سند بدهی بانکی یک دانه درشتی را که شما به خوبی او را می شناسید منتشر کرد و از سوی برخی از زعمای استان مورد تهدید قرار گرفت چرا سکوت کردید و مثل امروز گناه را به گردن تهران و تهرانی نینداختید ؟
آیا می دانید کار آفرینی که قرار بود دو هزار شغل ایجاد نماید ولی نه تنها تا به امروز کمتر از یک دهم اشتغال موعود را بوجود نیاورد بلکه در سال 92 حدود شش ماه حقوق کارگرانش را پرداخت نکرد و تنها در شب عید به هر کارگری دویست هزار تومان علی الحساب پرداخت کرد ، آیا جزء این سه طرح هست ؟
کار آفرین کذائی که به مدد سرزدن گوسفندها پیش پای برخی از شخصیت های بازدید کننده از محل کار وی توانسته با استفاده از حمایت های آنان مجوز تسهیلات ریالی و ارزی از تهران دریافت نماید آیا در این لیست سه نفره قرار دارد یا خیر ؟
شاید پاسخ این سوال مشکل نباشد : این کارآفرین محترم چند تقدیر نامه از استان در زمینه اشتغال دریافت نمود که همین ورق پاره ها جواز دریافت تسهیلات کلان بیشتر وی است !؟
خوب است گفته شود اصل بدهی کار آفرین مورد نظر تا پایان خرداد ما 90 به قرار زیر به بانک ملی بدهکار بود :
مانده بدهی ریالی 813 میلیارد ریال
دلار 371700 دلار
یورو 1844239 یورو
میزان وثیقه : اسناد تجاری 235 سفته
غیر منقول 81 غیر منقول – 263 منقول
سایر 127 تعهد نامه – 436 قرار داد
گفته می شود بدهی نامبرده با احتساب سود و دیر کرد تا تاریخ بالا از مرز 1100 میلیارد ریال گذشته است !
جالب تر اینکه این مشتری دانه درشت توانسته با سپردن سفته و تضمین های معمولی مبلغ 700 میلیارد ریال تسهیلاتی نیز از بانک تجارت دریافت نماید .
از فحوای کلام چنین برمی آید بانک صادرات هم از این دردسر بی نصیب نمانده و مبالغی به این شرکت تسهیلات پرداخت نموده ولی برای حفظ آبرو در جلسه مشترکی که در انزلی در همان تاریخ داشتند حاضر به اعلام بدهی این شرکت نشد .
بنا به گفته منابع موثق بانک ملی در همان ایام اقدام به توقیف اموال غیر منقول این بدهکار دانه درشت نمود و حتی یکی ، دو فقره را نیز توقیف کرد ظاهرا حامیان قدرتمند این "کار آفرین دروگر تسهیلات" رفع توقیف نمودند .
اخیرا شنیده شده نامبرده نامه دیگری برای گرفتن تسهیلات مضاعف 250 میلیارد ریال دیگر از پایتخت آورده است !؟
آیا این کار آفرین بدهیش را به بانک پرداخت کرد یا خیر ؟
و اگر پرداخت نکرد نامبرده جزء این سه نفر هست یا اینجا هم با توصیه تهران و کجا مستثنی شده است ؟
وقتی برای مقدرات استان از تهران تصمیمگیری می شود پس مدیران استانی چه جایگاه مدیریتی در این استان دارند ؟؟!!
وقتی به بعضی ها تسهیلات چند صد میلیاردی با چند برگ سفته پرداخت می نمایند چرا یک نیازمند بدون حامی برای گرفتن یک وام دو میلیون تومانی باید به آدم و عالم متوسل شود و انواع و اقسام وثیقه ارائه نماید آنهم آیا وصال حاصل شود یا خیر ؟ پرداخت تسهیلات کلان بعهده تهران و ... و تسهیلات خرد در استان سیاست یک بام و دو هوا بانک ها نیست که مدیران استان اعتراضی نمی کنند ؟؟!!