اختصاصی گیلانیان : سد سفیدرود یا سد منجیل که یکی از بزرگترین سد رسوب گیر جهان است با ظرفیت ذخیره آبی حدود یک میلیارد و 800 میلیون مترمکعب برای آبیاری حدود 180 هزار هکتار اراضی شالیزاری گیلان در سال 41 به بهره برداری رسید .

قرار بود در سرشاخه قزل اوزن و شاهرود چند سد دیگر مشابه سد تاریک و سنگر و سد بزرگتری به نام "سد اسطور" در حوزه زنجان احداث شود تا ضمن تامین آب کشاورزی این استان آب زراعی حدود 30 هزار هکتار از اراضی گیلان ، نقش رسوبگیر سد منجیل را ایفا نماید و در حقیقت سد سفیدرود نقش توزیع آب را بعهده داشته باشد.

به دلیل عدم احداث بموقع سد اسطور و سایر رسوبگیر های بالا دستی حدود دو سوم مخزن سد منجیل انباشته از رسوب شد که تامین آب کشاورزی گیلان را با خطر مواجه کرد .

این خطر از سال 57 به خوبی احساس شد و در نتیجه از همین سال متولیان امر اقدام به عملیات شستشو یا همان (عملیات شاس !) نمودند بلکه بتوانند تا حدودی این مشکل بزرگ استان را آسان نمایند که مراد حاصل نشد !

در دوره سوم مجلس، حدود نیمه دوم دهه شصت وقتی در کمیسیون نیروی مجلس بحث احداث سد اسطور بالا گرفت و حتی دولت برای آن مهم اعتباری نیز در نظر گرفته بود یکی از نمایندگان گیلان بعنوان عضو کمیسیون مذکور در آن مقطع احداث این سد را ضروری ندانست و پیشنهاد (عملیات شاس) را ارائه نمود که با استقبال شدید سایر اعضا و دولتمردان مواجه شد .

تبلیغات بر روی (عملیات شاس) چنان بالا گرفت که حتی خبر سراسری سیما نتوانست از پخش آن صرف نظر نماید و بودجه تخصیصی هزینه شد ! عملیات انجام شد ولی گره از مشکل کشاورزی گیلان باز نشد که نشد !!

سد اسطور به دست فراموشی سپرده شد فقط هر از گاهی نمایندگان وقت گیلان برای اخذ رای بیشتر یکی پس از دیگری با نصب پرده های عریض و طویل در سطح شهر آغاز عملیات اجرائی این سد کذائی را به ملت تبریک گفتند و رای گرفتند و رفتند!!؟؟

علیرغم اینکه اقتصاد گیلان بر پایه کشاورزی استوار است و حتی تا چندی قبل گیلان عنوان قطب کشاورزی را یدک می کشید ولی متولیان امر نتوانستند یکی از مجموع سدهائی که در زمان سازندگی چه بر روی زمین کچی و غیره احداث شد به گیلان اختصاص دهند تا در زمان بروز خشکسالی دردی از کشاورزان گیلانی را دوا نماید و کشاورزان گیلانی زیان های خشکسالی شدید سال های 78 و 87 و همچنین خشکسالی موضعی سال های بعد را تحمل نکنند !

این غفلت دولت و نمایندگان و مدیران گیلانی سبب شد کشاورزی گیلان سیر قهقرائی را طی نماید که برزخ آن در چند سال آینده بیشتر و بهتر نمود پیدا خواهد کرد و تغییر کاربری های پیدا و پنهان و اختصاص مزارع به ویلاسازی و مجتمع سازی و غیره ناشی از همین عدم توجه به کشاورزی است !؟

ضعف مسئولان گیلانی همین بس با توجه به اینکه گیلان زمانی حدود 38 درصد برنج کشور را تامین می کرد نتوانستند سد دیگری برای روز مبادا در گیلان احداث نمایند ولی در مقابل ایسنا در اول آبان 93 نوشت :

"مدیرعامل انجمن پایشگران طبیعت ایراندر جمع دانشجویان گروه محیط زیست دانشگاه لاهیجان با ارائه آمار و تجربیات تکان دهنده به پیامدهای ناگوار سدسازی نابخردانه در ایران اشاره کرد و افزود: وجود نزدیک به 200 سد، در حوزه سپیدرود و انجام مطالعات برای بیش از 100 سد دیگر در این حوزه، آینده سدهایی چون سد منجیل را بیش از پیش به خطر می اندازد".

ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا !!؟؟

اسفبارتر اینکه حتی نمایندگان و مدیران ذیربط گیلان نتوانستند از سال 78 و حتی خیلی قبل تر از آن تنها دو سد (پلرود) و (شفارود) را به انجام برسانند ! بگذریم از اینکه سد شفارود با چه مشکلی مواجه است!!

آقای استاندار! این مقدمه مرتبط و غیر مرتبط بدانجهت آورده شد تا گفته شود از سال 57 شستشوی سد منجیل برای رسوبزدائی ادامه دارد ولی همانگونه که مطلعید قدرت ذخیره آبی آن نه تنها افزایش نیافته بلکه شدیدا کاهش هم پیدا کرده است .

از این رو درخواست اعتبار و یا اختصاص 100 میلیاد ریال اعتبار برای عملیات رسوبزدائی سد پیر و فرسوده و تعمیر شده از حادثه زلزله رودبار که عمر مفیدش به پایان رسیده است فایده ای جز صرف بیهوده بیت المال چیز دیگری نیست !

زیرا وقتی سد مورد بحث با کاهش شدید سالانه ورودی آب مواجه است عملیات شاس چه دردی را از آن دوا می کند؟ وقتی ورودی آب در حال صفر شدن است فراخی جا چه فایده ای می تواند داشته باشد؟