اختصاصی گیلانیان : مشهور است در روزگار قدیم در شهر ری خیاطی بود که دکانش سر راه گورستان بود . وقتی کسی میمرد و او را به گورستان می بردند از جلوی دکان خیاط می گذشتند .
یک روز خیاط فکر کرد که هر ماه تعداد مردگان را بشمارد و چون سواد نداشت کوزه ای به دیوار آویزان کرد و یک مشت سنگ ریزه پهلوی آن گذاشت.
هر وقت از جلوی دکانش جنازه ای را به گورستان می بردند یک سنگ داخل کوزه می انداخت و آخر ماه کوزه را خالی می کرد و سنگها را می شمرد .
کم کم بقیه دوستانش این موضوع را فهمیدند و برایشان یک سرگرمی شده بود و هر وقت خیاط را می دیدند از او می پرسیدند چه خبر ؟ خیاط می گفت امروزسه نفر تو کوزه افتادند .
روزها گذشت و خیاط هم مرد . یک روز مردی که از فوت خیاط اطلاعی نداشت به دکان او رفت و مغازه را بسته یافت . ازهمسایگان پرسید : خیاط کجاست ؟ همسایه به او گفت : خیاط هم در کوزه افتاد
و این حرف ضرب المثل شده و وقتی کسی به یک بلائی دچار می شود که پیش از آن درباره حرف می زده ، می گویند :” خیاط در کوزه افتاد ”
این ضرب المثل بی شباهت به گفته استاندار گیلان نیست که در کارگروه اقتصاد صادرات غیر نفتی اعلام کرد : با متخلفان چای سنواتی به شدت برخورد می شود !!؟؟
ظاهرا استاندار گیلان در سال 79 وقتی برای خارج کردن چای از انحصار دولت مسئولیت اجرای طرح اصلاح ساختار چای را بعهده گرفته بود شاید تصور نمی کرد ممکن است روزی بعنوان مدیر دولتی استان چای خیز خود با مشکل چای سنواتی و فاسد مواجه شود و خود در انحصار این مشکل درآید !
طرح اصلاح ساختار چای در گذر زمان چنان با فراز و نشیب مواجه شد اگر سطح تولید چای را نه تنها از حدود 60 هزار تن به 24 هزار تن تنزل داد بلکه انبارهای زیادی را انباشته از چای سنواتی نمود که هزینه انبارداری کمرشکنی به بودجه کشور تحمیل نمود .
چای خشک محصول منحصر به فردی است که در معرض هرگونه عطر و بو تاثیر پذیری دارد و اگر بیش از سه سال در انبار نگهداری شود قابل شرب نخواهد شد و تبدیل به ضایعات می شود که اینک هر از گاهی از ما بهترات آن را از انبار خارج و با اسانس یا رنگ و یا پرافین و غیره بزک و دوزک نموده وارد بازار می نمایند!
وقتی سخن از چای سنواتی به میان می آید باید توجه داشت که این محصول از تولیدات سال های قبل از 79 و بعد از آن تا کنون می باشد بنابراین حدود نود درصد این چای های انبار شده فقط اسم چای را دارد و گرنه از ضایعات چای که قابل تبدیل به کود است هم بدتر می باشد .
وقتی گفته می شود فلان هزار تن چای سنواتی و بهمان هزار تن چای فاسد وارد بازار شده است یعنی عده ای منفعت طلب و سود جو که با اسامی خاص به انبارهای چای سنواتی با واسطه و یا مستقیم دسترسی دارند بدون توجه به سلامت مردم چای آلوده و فاسد و ... را براحتی از انبار خارج و با قیمت گزاف وارد بازار می کنند و نه تنها هیچ اهرمی برای جلوگیری از این افراد در اختیار نیست بلکه مورد حمایت خواص نیز قرار دارد !!
وقتی استاندار گیلان با اطمینان اعلام می نماید : با متخلفان چای سنواتی به شدت برخورد می شود لازمه این اقدام چند چیز است :
اول اینکه معلوم شود دسترسی به چای سنواتی برای چه کسانی و یا تشکل ها و قدرتی فراهم است که بدون ترس از قانون براحتی می تواند آن را وارد بازار نماید ؟
دوم اینکه وقتی متخلفان چای سنواتی شناسائی شد با چه اهرم و ابزار تنبیهی می توان با این متخلفان مقابله کرد ؟
چه حکمتی دارد علیرغم اصرار به تعیین تکلیف چای سنواتی هنوز در امحاء این کودهای موجود در انبار اقدام نمی شود تا راه های دسترسی عده ای سود طلب قطع شود ؟
در هر صورت استانداران گیلان که در چند سال اخیر نماینده رسمی دولت در امور چای شدند نتوانستند نسبت به ساماندهی چای سنواتی اقدام موثری نمایند و افزایش بهای برگ سبز چای و بهزراعی باغات چای و تجهیز کارخانجات چایسازی و غیره نیز مطلقا مفید به فایده نخواهد شد زیرا سرانجام تولید هر ساله چای داخلی دفن آن در انبار سنواتی است که شرح کشافی دارد و در این مقال نمی گنجد!
در هر صورت از آن جائی که این آب از سرچشمه بسته نشد و جوب پر شده (ای سلیم آب ز سرچشمه ببند - که چو پر شد نتوان بستن جوی) امید است متولیان امر در فکر راه حل اساسی باشند که این اقدامات و حرف ها مانور تبلیغاتی است .
