اختصاصی گیلانیان : هنوز ار اذهان دور نشده که در گذشته نیز بمنظور ارتقای کیفیت نان ، نانوائی ها را به دو دسته دولتی پز و آزاد پز تقسیم کردند .
ابتدای کار با بوجود آمدن رقابت بین این دو گروه برای خرید آرد با کیفیت تا حدودی بر کیفیت نان افزوده شد و مصرف کننده نیز از اینکه مبلغ بیشتری بابت این کیفیت پرداخت می نمود راضی بود .
اما دیری نپایید این تقسیم بندی بهم خورد و هر دو گروه از حیث قیمت نان آزاد پز شدند و گروه آزاد پز چون انگیزه ای برای رقابت احساس نمی کرد به خانه اول برگشت و کیفیت نان به جای صعود ، سقوط کرد و نانوا و فروشنده به قیمت جدید دسترسی پیدا کردند و تنها در این سودا سر مصرف کننده کلاه رفت !
متولیان آرد و نان وقتی دیدند شیوه گران کردن این دو محصول استراتژیک چندان هم مشکل نیست یک بار دیگر زمزمه دو دسته ای کردن نانوائی ها را سر دادند و پس از مدتی نان دولتی پز را بمیزان حدود 30 درصد و آزاد پز را یکصد و سی درصد افزایش دادند .
ظاهرا این حربه زنگ زده متولیان آرد و نان گران کردن بدون دنگ و فنگ آرد بود نه ارتقای کیفیت نان زیرا از همان زمان زمزمه یک کاسه کردن نانوائی ها بر سر زبان ها بود
علرغم اینکه گران شدن نان برای بعضی از خانواده های پرجمعیت تا حدودی همراه با مشکل شد قرار است دوباره نانوائی ها همه آزاد پز شوند و افزایش 130 درصدی را عمومیت ببخشند .
حال این سوال مطرح است که آیا این شیوه که در گذشته نه چندان دور تجربه شده اولا مفید بود یا خیر؟ اگر مفید بوده به نفع کدام قشر بود ؟ چه تضمینی وجود دارد با یک کاسه کردن نانوائی ها کیفیت نداشته نان به وضع قبل از گرانی بر نگردد !؟ بازی با نان مردم تا کی می خواهد ادامه داشته باشد ؟؟
