اختصاصی گیلانیان : قدیمی های رشت و شرق گیلانی ها بخوبی می دانند در مرکز شهر رشت گاراژی سواری ای به نام جفرودی قرار داشت که با توسعه شهری و ازدیاد جمعیت همزمان با انتقال گاراژ های داخل شهر به حاشیه و بیرون شهر این مکان نیز تعطیل شد .
بعدها بسبب ازدیاد ترافیک بویژه در مرکز شهر (گاراژ جفرودی) بجهت داشتن دو در ورودی و خروجی در دو مسیر جدا و محوطه باز به پارکینگ تبدیل شد که این حرفه نیز تعطیل شد و بسبب غیر استقفاده شدن این مکان بصورت (ملک متروکه) درآمد.
ظاهرا متروکه شدن (گاراژ جفرودی) خوش یمن بود زیرا علیرغم داشتن یک دفتر قدیمی مختص فروش بلیط ، یک دکه نگهبانی ، یک فضای سرپوشیده در ضلع غربی برای پارک خودروها و یک فضای باز از سوی شورای اسلامی شهر رشت از مرتبه (گاراژ) یا (پارکینگ) به عنوان (پاساژ) ارتقای رتبه یافته است !
این عنوان آخرین بار توسط مهندس رضا رسولی( ! ) عضو شورای اسلامی کلانشهر رشت و عضو سازمان نظام مهندسی گیلان در مصاحبه با خبرگزاری فارس شنیده شد.
بدون شک استفاده از عنوان (پاساژ) برای یک (ملک متروکه) آنهم توسط یک آدم فنی نمی تواند یدون (حکمت) باشد که با کمال تاسف این حکمت در افکار عمومی این سوال را ایجاد نمود که در قاموس شهرداری می توان به هر ملک رها شده ای عنوان (پاساژ) الصاق نمود تا بدینوسیله ارزش افزوده سرسام آوری را برای آن کسب نمود !!؟
از اینکه گاراژ مسافر بری سواری پریروزی ، پارکینگ دیروزی و ملک متروکه امروزی به یک باره تبدیل به (پاساژ) می شود و سرنوشتش با پیاده راه شریعتی گره می خورد خود جای شگفتی دارد !
عجیب تر اینکه از زمانی شهرداری خریدار سینه چاک این زمین شد این امر در شورای اسلامی شهر رشت موافقان و مخالفانی پیدا کرد و در سطح شهر نیز حرف و حدیث هائی نقل محافل شد که بماناد .
البته این جبهه گیری و قصه دراز کردن ها از آنجا آغاز شد که برخی از اعضای پارلمان محلی رشت این ملک متروکه را با عنوان (پاساژ) بزک، دوزک کردند و با عمل خود ارزش کاذبی به این مکان دادند و شکی نیست که دود این آتش افروخته باید به چشم شهروندان برود .
برخی از شهروندان از خود می پرسند وقتی کسیکه با اصطلاحات فنی عمران و شهرسازی آشنائی کامل دارد و بخوبی می داند تعریف کوچه و بن بست با خیابان چیست و واحد مسکونی و تجاری آموشی و ورزشی و ...، مغازه و پاساژ ، سرا و تیمچه و بازار و بازارچه هر کدام چه تعریف و شکل و شمایلی باید داشته باشد وقتی یک (گاراژ) یا (پارکینگ) و یا (ملک متروکه) را (پاساژ) می نامد حتما برای این کارش هدف و منظور خاصی باید داشته باشد!
وقتی انتقادهای گاه بیگاه و تند و تیز محمود باقری ، نایب رییس شورای اسلامی شهر رشت مبنی بر "پروژه پیاده راه بهانه ای است تا برخی افراد به اهداف پشت پرده شان برسند"!!توسط رضا رسولی ،عضو سازمان نظام مهندسی گیلان ختم بخیر می شود که "نیازی به تملک پاساژ (!) جفرودی رشت نیست". یعنی چه ؟؟ براستی (پاساژ جفرودی) یعنی چه و در کجای شهر قرار دارد؟ از چه زمانی گاراژ جفرودی که در مرکز شهر قرار دارد چگونه یک مرتبه تبدیل به (پاساژ) شد که شهروندان از آن غافلند ؟!
کش و قوس های موجود در مجموعه مدیریت شهری این پرسش را ایجاد می کند: چرا و بر اساس چه ضرورتی شهرداری دنبال خرید ملکی است که فعلا در عمران شهری محلی از اعراب ندارد.
وقتی شهرداری نمی تواند حق و حقوق چهار ماهه نیروهای حجمی را پرداخت نماید و یا اموری را که محمود باقری از آنها نام برد و تا کنون احدی آنها را تکذیب نکرد به انجام برساند خرید این ملک با چندین میلیارد تومان در کدام اولویت شهرداری قرار دارد ؟ بقول قدیمی ها : خودم ندارم بخورم – ترا به خانه کی ببرم ؟!
گاراژ جفرودی چه ارتباطی با خیابان شریعتی دارد که خریدن یا نخریدن آن اینقدر حرف و حدیث را ایجاد نماید و نیروهای ساستگذار و اجرائی شهری را بخود مشغول و افکار عمومی را حساس نماید؟
آیا در این مکان فقط گاراژ جفرودی مورد عنایت ویژه شهرداری است یا آن چند باب مغازه مثل: نان فانتزی و کت و شلوار فروشی فلان و صندوق قرض الحسنه و غیره هم باید مشمول عنایت ویژه قرار گیرد که ارزش ملکی آنها نیز اگر بالاتر از ملک متروکه گاراژ جفرودی نباشد ، کمتر هم نخواهد بود ، با آن چه خواهد کرد ؟؟
از سوی دیگر اگر گاراژ جفرودی و ساختمان های امتداد آن بسمت میدان شهرداری خریداری و به میدان یا خیابان شریعتی الحاق شود آیا ترکیب میدان شهرداری که جزئی از مجموعه تاریخی میراث فرهنگی است بهم نمی خورد ؟ یا که قرینه این ساختمان ها در ضلع شرقی خیابان شریعتی نیز باید خریداری شود .
پیاده راه شریعتی مثل پیاده راه علم الهدی در آینده مشکلات زیادی برای ساکنان اطراف آن بوجود خواهد آورد و ارزش املاک مردم را بشدت کاهش خواهد داد آیا ارزش این همه حرف و حدیث را دارد ؟
اگرچه شورا نشینان با توجه به ارتباطی که با مردم دارند نمی توان ادعا کرد از پرسش اذهان عمومی بی اطلاع هستند ولی من باب تذکر طرح مکرر آن بی فایده نخواهد بود :
بنظر شورا و شهرداری نشینان آیا نام (پاساژ) با یک من سریش به این ملک متروکه می چسبد ؟
از چه زمانی (گاراژ جفرودی) در مرکز شهر به (پاساژ) تبدیل شد ولی شهروندان از آن بی اطلاع هستند ؟
چه حکمتی دارد به این ملک متروکه عنوان (پاساژ) داده می شود ؟
آیا صحت دارد (گاراژ جفرودی) وسیله ای برای ارتقای ارزش ملکی مستحدثات مدرن داخل کوچه ( ! ) است که در حال حاضر کوچه نشینند و با خرید گاراژ جفرودی به (بر) و یا (بر دوم) تبدیل خواهد شد ؟
مگر شرکت تعاونی مصرف فلان اداره مستقر در داخل کوچه و رستوران فلان بزرگوار ( ! ) چقدر حق تشرف می تواند پرداخت نماید تا بخشی از مشکلات مالی شهرداری را حل نماید ؟!
آیا شهرداری بدنبال پروژه پیاده راه شریعتی است یا طرح توسعه میدان شهرداری ؟ کدامیک ؟
اگر منظور ایجاد یک راه فرار از میدان شهرداری است اولا : مسیر پشت کلانتری و جنب دخانیات و مدرسه ارامنه بویژه باریکه منتهی به مسیر خط ماشین مسیر مناسب تردد ترافیک نیست و در صورت استفاده باید تعریض شود؟
ثانیا : وقتی دو خیابان از چهار خیابان اصلی منتهی به مرکز شهر پیاده راه باشد با توجه به یک طرفه بودن سعدی از معلم به شهرداری بعنوان خیابان سوم و بی آر تی شدن خیابان خیابان امام بعنوان خیابان چهارم عملا در میدان شهرداری ترافیکی وجود نخواهد داشت تا گریز گاهی در میدان شهرداری ایجاد شود !
خلاصه کلام چرا باید کاری کنیم سوژه قصه پردازی دیگران شویم و شان و شخصیت سرمایه های این ملت را مورد مواخذه قرار دهیم ؟
