گیلانیان : این روزها، اصطلاح «آتش به اختیار» که از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار چند روز پیش با دانشجویان(جمعه 17 خرداد96)، آن هم پس از گذشت چند ساعت از حمله تروریستی گروهک تکفیری داعش به مجلس شورای اسلامی و حرم مطهر حضرت امام خمینی(ره)، مطرح شده، در بسیاری از مجامع سیاسی، دهان به دهان می چرخد.

کسانی که در هشت سال دفاع مقدس در جبهه های جنگ حضور داشته و یا خدمت سربازی را انجام داده اند، با این اصطلاح، آشنایی دارند. آتش به اختیار، مربوط به زمانی است که یک واحد از نیروی نظامی، حین اجرای عملیات یا واقع شدن در صحنه رزم یا قرار گرفتن در محاصره، ارتباط دستگاه بیسیم آن ها با فرمانده اصلی عملیات، قطع می شود و در آن حالت، خودشان باید تصمیم بگیرند که در برابر نیروی متخاصم، چگونه از خودشان دفاع نموده یا برای حمله به خطوط دشمن، چه ابتکاری نشان دهند.

رهبر معظم انقلاب، در آن دیدار، در بخشی از سخنان خویش اظهار داشت: «همه هسته های فکری، فرهنگی، عملی و جهادی، هر کدام کار کنند، مستقل، آتش به اختیار باشند. البته قرارگاه مرکزی دستور می دهد. اما چنان که قرارگاه مرکزی، اختلال دارد، شما افسران جنگ نرم، آنجا، آتش به اختیارید».

ملوک الکلام

اثر این اصطلاح تولید شده از سوی رهبری، در عالم سیاست، مانند دیگر بیانات ایشان، به سرعت جای خود را در میان رسانه ها باز کرد و از سوی یکی از دشمنان فراری و سنگر گرفته در اروپا، به «ملوک الکلام» تعبیر شد. هرچند هدف او، یک برداشت منفی و مورد پسند غربی ها بود، ولی واقعیتی را بیان نمود که تمایلی به بیان آن نداشت.

دو نوع برداشت

در این میان، در مطبوعات و رسانه های داخلی و خارجی و نیز شبکه های اجتماعی نیز دو نوع برداشت مشاهده گردید: 1ـ مثبت و سازنده. 2ـ منفی و مغرضانه. البته برداشت نوع دوم، بیشتر به رسانه های مخالف، دگراندیش و بعضی مدعیان روشنفکری و اصلاح طلبی، اختصاص داشت که به برخی از آن ها ـ هر دو نوع ـ اشاره می شود:

برداشت های مثبت و سازنده

آتش به اختیار یعنی:

1ـ کمک به دولت، در جهت اصلاح ضعف های و کاستی هایی که در عمل، از خود نشان می دهد.

2ـ عدم انتظار برای نتیجه دادن کاغذبازی ها و وقت کشی های مرسوم دولت ها و معطل نماندن در راهروهای عریض و طویل وزارت خانه ها و مراکز رسمی تصمیم گیری.

3ـ بالابردن سطح تفکر انقلابی جامعه، مردمی کردن و جلوگیری از محدود شدن آن به وسیله دولت ها.

4ـ وقتی دولت ها در انجام وظایف خویش تنبلی و کوتاهی می کنند، مردم به میدان آمده و به طور خودجوش، بار آن ها را از زمین برداشته و به مقصد برسانند.

5 ـ هنگامی که دولت ها، به خاطر ضعف درونی شان، در برابر نفوذ دشمن، حیران و سرگردان مانده اند، مردم ـ به ویژه جوانان متعهد و انقلابی ـ با آگاهی کامل و احساس مسئولیت، قد علم کرده و نواقص آن ها را جبران نمایند.

6 ـ زمانی که مردم می بینند که دولتمردان شان، به خاطر وابستگی به دنیا، روحیه انقلابی گری شان را از دست داده اند، از گذشته انقلابی خود  پشیمان و در حال افتادن در آغوش دشمن هستند، خودشان آستین بالا زده، به رتق و فتق امور پرداخته و تا حدی که ممکن است، از افزایش میزان خسارت ها ـ که بعضا غیرقابل جبران هستند ـ بکاهند.

برداشت منفی و مغرضانه

از سوی دیگر برداشت های منفی و مغرضانه و در برخی موارد بی ادبانه ای، مشاهده گردید که مهمترین آن ها عبارت بودند از:

1ـ ترویج رفتارهای خودسرانه.

2ـ مقابله با دولت در ابعاد گوناگون.

3ـ عمل کردن بر خلاف قوانین جمهوری اسلامی.

4ـ بروز رفتارهای افراطی در زمینه های مختلف.

برداشت های منصفانه

اما وقتی به سیره رهبر معظم انقلاب در سال های پس از پیروزی انقلاب تا به امروز، نگاه می کنیم، با تأکید دایمی ایشان بر رعایت قوانین در کلیه سطوح، مواجه می شویم و به این نتیجه می رسیم که رهبری، مطابق معمول، همیشه در آن لحظه ای که نظام اسلامی نیاز به یک روح تازه و حرکت جدید دارد، بهترین نظرات را در مناسب ترین زمان در دیدار با پرشورترین مخاطبان، ارایه می دهند که نشانگر هوشمندی و درایت شخص حضرت آیت الله خامنه ای است. همچنان که این روحیه وقت شناسی، شجاعت و صراحت لهجه، در امام راحل(رض) نیز وجود داشت.

مظلومیت رهبر

از تجزیه و تحلیل مجموع برخورد رسانه های معاند و دنباله روهای داخلی آن ها، چنین برمی آید که رهبری، دست روی نقطه حساس و حیاتی گذاشته و درست به هدف زده اند که اینچنین خواب آنان را آشفته کرده است. اما نکته مهمتر مظلومیت رهبر است که هر بار، به مناسبتی، نکته ای را مطرح می نمایند، عده ای جنجال می کنند که چرا چنین حرفی زده است.

راه صحیح

در حالی که طرح چنین موضوعات مهمی از وظایف اصلی رهبر است که هرگاه در مسیر حرکت انقلاب، اشکالاتی را مشاهده کند، به موقع هشدار داده و راه صحیح را به همگان ـ بخصوص مسئولین ارشد و میانی کشور ـ نشان دهد و اگر بدان کم توجهی، قاطبه مردم را در جریان امور گذاشته و از آنان یاری بطلبد.

از سوی دیگر، اگر قرار باشد به این شانتاژها توجه شود، پس باید ایشان هیچ سخنی بر زبان نیاورد چون حتما به مذاق عده ای خوش نیامده و با منافع و اهداف کوتاه و بلندمدت بعضی دیگر، سازگاری ندارد.