دنباله بحث قبل...
حوزه انقلابی، متناسب با درگیری های رخ داده در زمان های گوناگون، شیعه را که در برابر اهل سنت و نیز ادیان دیگر، یک جامعه اقلیت بود، به خوبی حفظ کرده، سامان داده، پیش برده و به یک جامعه فعال تبدیل کرده است و در این مسیر، نه فقهش در مذاهب دیگر منحل شده، نه کلامش و نه عرفانش؛ بلکه از دوران حضرت امام صادق(ع)، بر مکاتب دیگر، اثر عمیقی گذاشته است.
عدم انفعال در برابر جریانات جهانی
تشیع، هیچگاه نسبت به جریانات جهانی، حالت انفعالی و تاثیرپذیر نداشته، بلکه از گذشته، در متن درگیری و هماوردی با تفکر یونان، تفکر غرب و آنچه وارد دنیای اسلام شده، قرار داشته است.
مأمون خلیفه عباسی، با شعار روشنفکری، جریان های تفکریِ دیگری را به جامعه اسلامی، تزریق نمود، اما تشیع، توانست با صلابت، هم خودش را حفظ کند و هم تهاجم آن ها را خنثی سازد و این، همان انقلابی بودن است.
رفتار انقلابی حوزه علمیه شیعه، تا به امروز، استمرار داشته است. زیرا به لحاظ فرهنگی، فعال بوده و به لحاظ مرزبندی های سیاسی، جامعه شیعه را از استحاله، حفظ کرده، بلکه بالاتر از آن، سازندگی داشته و دست به اقدامات جدی سیاسی زده است.
برخورد فعال روحانیت
وقتی جریان صفویه شکل گرفت، روحانیت شیعه، نسبت به آن، فعال برخورد کرد. بنابراین اگر امروز، کسی خیال کند که در آن زمان، روحانیت باید مقابل دولت پادشاهی شیعه صفوی می ایستاد و انقلاب می کرد، با فلسفه تاریخ آشنایی ندارد.
کسی که فلسفه تاریخ نمی داند، متوجه نیست که هر واقعه، در دوره خاص خودش، شکل می گیرد و امکان برپایی حکومت ولایت فقیه، در آن دوران، اصلا وجود نداشت.
برخورد انقلابی علمای شیعه
علمای بزرگ شیعه، در دوران صفویه، انقلابی برخورد می کردند، ولی عملکرد انقلابی، در اعصار گوناگون، متفاوت است. آن ها توانستند با زیرکیِ کم نظیری، به حفاظت از جامعه شیعه بپردازند. به همین سبب، جامعه شیعه، در فرهنگ های اموی، عباسی، عثمانی و دولت های آن ها، هضم نشد و به همین میزان، تحت تاثیر فلسفه و تفکر غرب نیز واقع نگردید.
معنای انقلابی گری
انقلابی گری، یعنی: دست و پا بسته نبودن در مقابل کلام، عرفان و فِقهِ اهل سنت. تشیع در طول تاریخ، همیشه در حال پیشرفت و فعال بوده و فقط به مبارزه منفی روی نیاورده است.
مسئولیت حوزه انقلابی در برابر نفوذ
در عصر حاضر و زمان ما نیز همینطور است. تفکر غربی، می خواهد ما را در خودش حل کند و شدیدا به دنبال استحاله است. تمدن غرب، برای این هجوم همه جانبه، نرم افزارها و سخت افزارهایش را ساخته و کامل کرده است. این تمدن، بعد از رنسانس اروپا، ایدئولوژی خودش را کاملا تبیین کرده، فلسفه هایش را با دقت پردازش نموده و با تحول علمی، دانش جدید را پایه گذاشته و بر اساس آن، انقلاب صنعتی را بنیان نهاده، فناوری، صنعت، تکنولوژی و ساختارهای پیشرفته را پدید آورده و پس از آن، تلاش کرده در جهان نفوذ کند و دهکده ای واحد، ایجاد نماید. در این شرایط دشوار، حوزه علمیه و روحانیتی، انقلابی است که بتواند در مقابل این نفوذ بایستد.
حکومت اثرگذار
اینک ما به لطف الهی، عنایات حضرات معصومین(ع)، مجاهدت های علمای گذشته، زحمات حضرت امام راحل(ره)، مدیریت کلان مقام معظم رهبری، خون های پاک هزاران شهید و جانبازی ها همه مردم؛ بخصوص جوانان، الان دارای حکومت و قدرت بوده و کاملا بر جامعه جهانی، تاثیرگذار می باشیم.
عبور از مرزها
ما، اینک از مرزهای خودمان عبور کرده ایم. حکومت ما، با برخورداری از علماء، روحانیت، دانشگاه، سپاه، ارتش، بسیج مردمی، سربازان گمنام، نیروی انتظامی توانا و متعهد و جوانان پژوهشگر، دانشمند و شیردل که مرزهای دانش، در کلیه زمینه های علمی و نظامی را درنوردیده اند، اکنون اقتدار سیاسی و فرهنگی دارد، و این مسئله موجب شده که فرهنگ اسلام، بار دیگر احیاء شده و به جریانی تمدنی، مقابل تمدن غرب، تبدیل گردد و این، دستاورد بسیار بزرگی است.
برخورد تمدن ها
امروز، دشمنان ، قدرت ما را باور کرده و پذیرفته اند. اینک صحبت از برخورد تمدن ها، دیگر حرف ما نیست، بلکه سخن متفکرین بزرگ آن ها است. زیرا آنان، بر خلاف تفکرات بی مایه و سطحی برخی ساده لوحان یا غرب زده های داخلی که از گفتگوی تمدن ها دم می زنند، به خوبی از قدرت انقلاب اسلامی، آگاهی دارند و این برخورد و رویارویی را حتمی می دانند.
به سوی ظهور
پس در این زمان، حوزه انقلابی، حوزه ای است که در پژوهش، آموزش و تبلیغ، معیار کارش، حرکت پیش رونده مکتب اهل بیت(ع)، به سوی ظهور باشد، آن هم در دنیای امروز ، با توجه به برنامه ریزی هایی که غرب، صورت می دهد.
ایجاد حاکمیت
اکنون، غرب، به دنبال ایجاد حاکمیتی برای همه شئون زندگی، بر محور یک مکتب و در پی تولید فرهنگ، دین و کدخدای واحد است. با عنایت به نکات یاد شده، انقلابی گری، یعنی: مقابل این جریان، استقامت کردن و عبور دادن موفق دنیای تشیع، به سمت در دست گرفتن جریان قدرت در این حد.
ادامه دارد...
